: به دعوت رهبر لبیک میگویم. خودش به ما گفت
من خودم گفتم برید کرسی های آزاد اندیشی تو دانشگاهها بزنید. چرا راه ننداختین خودتون؟ برید انتقاد کنید
من تمام وبلاگ نویسان را دعوت می‌کنم به بازی وبلاگی لبیک به رهبری و انتقاد از او. لطفا از توهین جدّاً پرهیز کنید و کمک کنید انتقاد از رهبری عادی شود. تند روی و توهین جلوی انتقاد ما را هم خواهد گرفت
آخه ما که نمیتوانیم انتقاد دوستانه دکتر خزعلی که به خاطر طرفداری از موسوی کلی هزینه داده را تحمل کنیم، چطور میخواهیم مخالف را تحمل کنیم؟
واقعا ما چرا اینطوری هستیم؟ یک روز خاتمی سید مظلوم و معصوم است. فردایش بی عرضه است. یک روز علی دائی قهرمان ملی است. فردایش دزد و خائن. و حالا نوبت دکتر خزعلی است. تا حرفی را که ما دوست نداریم زد، به او حمله کردیم و تهمت زدیم...
آخه چرا ما اینقدر سیاه و سفید میبینیم همه چیز را؟ چرا نمیتوانیم بپذیریم اختلاف عقیده واقعی است و فقط شعار نیست؟ واقعا نمیدونم چرا!
سید علی دیکتاتور، محمود رو بردار برو!
هیچ وقت یادم نمی‌رود اولین سالگرد دوم خرداد در دانشگاه تهران، خاتمی در پاسخ به شعار "مرگ بر دیکتاتور" دانشجویان گفت: "لطفا به جای شعار مرگ، شعار زندگی بدهید". اما ما بعد از ۱۱ سال هم چنان شعار "مرگ بر ..." میدهیم. چرا خیلی از شعار‌های ما ایرانیان "مرگ بر ..." است؟ مگر نه اینست که ما کشتن را عملی غیر انسانی می‌دانیم؟ ما میخواهیم با صلح و دوستی مخالفان جنبش سبز را به همراهان جنبش تبدیل کنیم.
ما میتوانیم خیلی از شعار‌های "مرگ بر..." را به شعار‌های مثبت تبدیل کنیم (نمونه: "درود بر آزادی" به جای "مرگ بر دیکتاتور") و حتا اگر نمیتوانیم جایگزینی پیدا کنیم، شعار دیگری را انتخاب کنیم که کمک می‌کند به رساندن پیام صلح و دوستی ما به ایرانیان و خارجیان خسته از خشونت. با تبدیل شعار‌های منفی به مثبت هم فرهنگ سازی می‌کنیم هم با نشان دادن ماهیت ضد خشونت خود اقشار بیشتری از جامعه را جذب جنبش سبز می‌کنیم.
امیدوارم روزی جنبش سبز به عنوان حذف کننده شعار "مرگ بر..." در ایران شناخته شود.
امیدوارم که دوستان سبز از این متن ناراحت نشوند. اول از همه بگویم که من مثل همه دوستان از صفّارهرندی بدم میاید. ولی لطفا خودتان فکر کنید ببینید واقعا آیا پرتاب کفش به این فرد آیا زیبنده ما سبز‌ها هست؟ آیا این کار چهره خوبی از ما نشان میدهد؟
.وقتی این عکس را دیدم، خیلی ناراحت شدم چون ما متمدن تر از این هستیم که به کسی کفش پرتاب کنیم
به نظر من این کار ممکن است در یک لحظه اول احساس خوبی به ما بدهد ولی به نظر من کار درستی نبود و باعث میشود ما غیر منطقی به نظر بیایم. ما میخواهیم به اقتدار گرایان بگوییم که دنبال حقوق خود هستیم و رفتار‌های منطقی را دوست داریم نه اینکه با پرتاب کفش تصویر غلطی از خود نشان بدهیم. امیدوارم برای پرتاب کننده کفش هم مشکلی پیش نیامده باشد و این نقد .صمیمانه را دوستان بپذیرند
این وظیفه ماست که اطلاع رسانی گسترده بکنیم. کمتر از یک ماه به ۱۳ آبان مانده است. اگر الان شروع کنیم، نتیجه اش را ماه آینده خواهیم دید.
اگر کسی میداند بگوید. ولی طبق قوانین ایران، نرگس کلهر نمیتواند بدون اجازه پدر از کشور خارج شده باشد.
